Dlaczego kaszmir jest tak ważny dla Mongolii

W kraju pozbawionym dostępu do morza, którego blask w ostatnim czasie został przyćmiony i znalazł się w cieniu bogactwa większych sąsiadów, kryje się prawdziwy klejnot. Tym klejnotem jest skarb Mongolii — kaszmir. Ponieważ mongolski kaszmir stanowi 48% światowej podaży, Mongolia szybko zyskuje uznanie na arenie międzynarodowej.

Kozy mongolskie są jedyne w swoim rodzaju. Pod wpływem mroźnego syberyjskiego klimatu zwierzęta te wykształciły gruby podszerstek zawierający najdłuższe i najcieńsze pasma włókien wełnianych spośród wszystkich odmian kóz na całym świecie. Kaszmir powstający z tego „Królewskiego włókna” nie ma sobie równych pod względem miękkości i jakości. Tym, co czyni kozy mongolskie jeszcze bardziej cennymi, są cztery zróżnicowane umaszczenia, które naturalnie występują na tylko jednym obszarze.

Znaczenie kaszmiru można najłatwiej zaobserwować na obszarach wiejskich Mongolii. Ponieważ wiele rodzin wiedzie koczowniczy tryb życia, kaszmir jest źródłem utrzymania i zatrudnienia dla ponad jednej trzeciej ludności kraju i stanowi aż 90% całkowitego dochodu gospodarstw domowych1. Ta zależność od kaszmiru wynika z zimnego i suchego klimatu Mongolii, który nie sprzyja powstawaniu idealnych gruntów pod uprawę. Ponieważ tereny wiejskie są pozbawione wielu zasobów, zwierzęta gospodarskie stały się najcenniejszym dobrem. Dla koczowniczych rodzin źródło ich utrzymania jest równocześnie kluczowym elementem podtrzymującym przekazywane od wieków tradycje. Obecnie koziarze stają się coraz bardziej zależni od przemysłu kaszmirowego. Utrata tej formy zatrudnienia miałaby niewyobrażalne, tragiczne skutki dla tysięcy rodzin.

Oprócz przynoszenia zysków kaszmir odegrał także kluczową rolę w zdobywaniu kwalifikacji i dał możliwość uczestniczenia we współczesnym świecie biznesu. GOBI jest jedną z nielicznych korporacji umożliwiających koziarzom pomijanie pośredników, którzy mogliby zabierać część zysków. Aby zapobiegać potencjalnemu wyzyskowi ze strony dużych marek odzieży kaszmirowej, koziarze mogą bezpośrednio negocjować z kupcami, co daje im głos i pozwala na samodzielne ustalanie cen. Jest to luksus, na który większość obszarów wiejskich nie może sobie pozwolić.

Nawet mieszkańcy miast są pełni uznania dla poświęcenia i pracy ich koczowniczych pobratymców. Dla nich kaszmir jest czymś więcej niż tylko luksusową odzieżą. Jest tożsamością, z której Mongołowie są niezmiernie dumni.